De vrije fietser

De scharrel

Fris die dag in februari op weg van Roden naar Leeuwarden via Marum, Drachten, Siegerswoude en weer terug via Burgum, Kootstertille en Surhuisterveen.

Langs Sumar.

Sumar.

Dorp gesticht door Sumeriers uit Mesopotamie die op vlotten van stengels van de papyrusplant vanuit Ur –dat ligt tussen de Eufraat en de Tigris, via de middelandse zee op weg naar Atlantis waren dat in de buurt van de Canarische eilanden lag en waarschijnlijk een afslag hebben gemist.

Toen Spanje en Frankrijk hebben gerond, de Zuiderzee zijn opgedreven, hopeloos verstrikt zijn geraakt in een wirwar van plassen, meren en slootjes die Friesland rijk is en zo gestrand zijn op een terp dat toentertijd bewoond werd door een volkje van verre voorouders van Grote Pier, die met rooie oortjes luisterden (de spraakverwarring moest nog komen) naar wonderlijke verhalen over een oord waar het leven heerlijk is, waar overvloed heerst en geen ziekte, rampspoed of dood bestaat.

Dat rare taaltje in Friesland toont nog een verbastering van het oud-sumerisch en het bijbelvaste in Friesland is nog steeds dat verlangen naar het paradijs.

Waar was ik gebleven.

Oh ja. Op weg naar Leeuwarden.

Kwamen we langs een boerderij ergens ver afgelegen van de bewoonde wereld waar op het erf een bord stond waarop geschreven: “Scharrel aaien”

We stonden perplex, mijn broer en ik.

We hadden wel eens gehoord van achtergebleven geisoleerde boerengehuchten waar door incest als enige vorm van tijdverdrijf de bewoners generaties achter elkaar onderontwikkeld raakten.

En dat zich in deze boerderij een tragedie afspeelt van het kinderloos dreigen te blijven van de enige dochter op leeftijd.

Op alle manieren probeert zo’n boer natuurlijk zijn oogappel aan de man te krijgen. Door dan maar toevallige voorbijgangers uit te nodigen haar even te komen aaien.

Zo zielig!

Wij beschroomd aanbellen. Niet zozeer om een boerenmeid aan de haak te slaan, maar meer uit mededogen. Troosten. Door die arme scharrel maar even te aaien.

Boer deed staldeur ging open. Kwam die lul met een mand eieren aanzetten. Of we een tray wilden kopen. Nou zeg! De ondankbare hond!

Arme dochter.

Zijn we maar doorgefietst.