De vrije fietser

7 Bruggetjes

En zo vertrokken vriend Herman en ik zo tegen tienen vanuit zijn kasteel met landgoed in Eexterveen op onze gravel/mountainbike richting de zeven bruggetjes. Ik heb er onderweg trouwens 48 geteld. Ofzo. Maakt niet uit.

Een schitterende tocht, door de Wildervankse dallen met oneindig veel van die kikkervisslootjes, -vandaar die bruggetjes, dan richting Gieterveen langs de Hunze, over de Hunze en net niet door de Hunze. Dan naar Gieten, Eext, Anloo door het Kniphorstbos via Schipborg en Zeegse naar Zuidlaren, door het “Tussenwater” via Spijkerboor terug naar Hermans paleis. Met tuin.

Een prachtige, bijna Marsman-achtig landschap zijn we doorgestoken:

Fietsend door Drenthe zie ik een oneindig landschap vol bossen en heide, akkers vol bieten en weilanden vol zwanen en ganzen waardoor twee piepkleine riviertjes de Aa en de Hunze kabbelend hun pad door velden gaan waarlangs eiken en knotwilgen getekend en getijsterd door regens en stormen eeuwen van het alsmaar veranderend landschap hebben doorstaan.

Zo’n gevoel.

We kwamen langs grafheuvels en hunebedden. We fietsten door opvangbekkens (“De tussenwaters”) voor tijden van hoogwater wat ons ook nu een schitterende waterwereld voorschotelde vol plassen, beekjes en stroompjes afgewisseld met glooiende heuvelpartijtjes waarop soms schapen graasden.

Hoe drents wil je het hebben!

Het was waterkoud en mistig die dag. Perfecte weersomstandigheden als je geen toeristen en recreanten wil tegenkomen. Wat nogal eens voorkomt in deze streken.

We schrijven donderdag 13 januari 2022. Een corona-total-lockdown-dag waarop alle winkels en restaurants van overheidswege gesloten dienen te zijn. Een zware straf voor wielrenners die als dringende dope hun koffie met appelgebak moeten ontberen. Gelukkig was er halverwege een een soort caravan bij een restaurant waar we koffie-to-go konden kopen. Met flink veel slagroom en een muffin.

Net als voor mij was stilzwijgend onze hoogstpersoonlijke pad gaan ook niet echt Herman’s ding. We kletsten wat af. Over vroeger toen alles beter was, over onze hippie-tijd toen alles mooier was, wij toen alles deden wat pastoor Aveskamp en God zelf ons verboden had, en onze levens vanaf toen verbazend veel parallelle paden had doorlopen. Tot en met nu!.

Ruim veertig jaar geleden schuimden we op onze brommers met hoge sturen in onze soldatenjassen en in onze met chloor bewerkte spijkerbroeken de kanaalstreek af. Zonder helm! Met bier op!

En nu fietsen we op koffie met gebak de sterren van de hemel. Even oud als toen. Voor ons gevoel. Even avontuurlijk en nieuwsgierig. En even onbesuisd.

Dat we dit nog heel lang kunnen blijven doen! Genieten!